1) Πείτε μας λίγα λόγια για την Σοφία. Συστηθείτε στο αναγνωστικό κοινό της Θεσσαλική Press.
Είμαι η Σοφία Δημοπούλου-Πύρζα, που κουβαλώ, όπως τόσες άλλες γυναίκες, το πακέτο σπίτι- δουλειά-οικογένεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είμαι πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό και τα βιοκλιματικά κτίρια, μητέρα τεσσάρων παιδιών, μαγεμένη από τη ζωή και τις δυνατότητες που προσφέρει. Αυτή τη μαγεία της ζωής προσπάθησα να διατηρήσω κάνοντας μια μεγάλη οικογένεια και φυσικά γράφοντας.
2) Πώς συνδυάζετε την φροντίδα της πολυμελούς οικογένειας σας, τις επαγγελματικές υποχρεώσεις ως πολιτικός μηχανικός και ως επιχειρηματίας αλλά και τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου σας?
Πολύ δύσκολα ασφαλώς. Είμαι πολύ οργανωτική, ρυθμίζω όσο γίνεται το χρόνο μου, δεν αναβάλλω, δεν ολιγωρώ, λειτουργώ με ένα καλό χρονοδιάγραμμα καθημερινά. Ακόμα και το γράψιμο γίνεται σε συγκεκριμένες μέρες με συγκεκριμένο ωράριο που το σέβονται όλοι γύρω μου. Ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει, υπάρχει χρόνος καλά οργανωμένος που περιλαμβάνει δραστηριότητες που αγαπώ, στιγμές με την οικογένειά μου και με τους φίλους μου. Όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος αποκτά άλλη ποιότητα και αξία και δεν τον σπαταλώ, αλλά τον δίνω απλόχερα σε κάτι που για μένα είναι σημαντικό.
3) Πώς ξεκινήσατε να συγγράφετε? Υπήρξε κάποια αφορμή ή μία κινητήριος δύναμη?
Γράφω από πολύ μικρή. Πάντα μου άρεσε να εκφράζομαι γραπτά, νομίζω μπορώ να οργανώσω καλύτερα τη σκέψη μου. Στην αρχή έγραφα μικρά διηγήματα, έπειτα ποίηση. Ήταν δύσκολο όμως να περάσω σε κάτι μεγαλύτερο, γιατί το μεγάλωμα των παιδιών μού απορροφούσε πολλή ενέργεια και πολύ χρόνο. Πριν λίγα χρόνια, άρχισα να δουλεύω το πρώτο μου μυθιστόρημα, έχοντας πια λιγάκι ελαφρύνει από την φροντίδα των παιδιών μου. Δεν υπήρξε συγκεκριμένο ερέθισμα, ίσως απλώς να ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, η στιγμή που κανείς λέει ότι πρέπει πια να δώσει χώρο και στις δικές του ανάγκες. Γιατί για μένα, η ανάγκη έκφρασης είναι πολύ σημαντική κι ένιωθα πως είχε έρθει η στιγμή να ασχοληθώ με το γράψιμο πιο σοβαρά και με περισσότερη μέθοδο.
4) Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην συγγραφή του νέου σας βιβλίου? Οι ήρωες είναι φανταστικά ή υπαρκτά πρόσωπα?
Μια μέρα που περνούσα από μια υπόγεια διάβαση, μου τράβηξε την προσοχή ένα γκράφιτι στον τοίχο, ένα άγριο πουλί – γεράκι νομίζω-, με νύχια γαμψά και από κάτω γραμμένη τη φράση « Άλμα ψυχή μου σ’ αγαπώ». Τρομακτικός συνδυασμός, δεν νομίζετε; Απόρησα που ένας ερωτευμένος άνθρωπος είχε διαλέξει μια τέτοια εικόνα για να συνοδεύσει μια τόσο τρυφερή φράση. Τότε γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να μιλήσω για την αντιφατικότητα της ανθρώπινης ψυχής. Πώς οι άνθρωποι κάποιες φορές ξεχνούν τους κώδικες ανθρωπιάς και ηθικής και αφήνουν να αναδυθεί η σκοτεινή τους πλευρά. Το βασικό γεγονός του βιβλίου διαδραματίζεται σε μια υπόγεια διάβαση και γύρω από αυτό πλέκεται η ιστορία για να πω όσα θέλω. Οι ήρωες είναι φανταστικοί, δομημένοι όμως σε χαρακτήρες που όλοι συναντούμε γύρω μας.
5) Από πού παίρνετε ερεθίσματα και δημιουργείτε νέες ιστορίες?
Τα ερεθίσματα είναι διάφορα. Άλλοτε κάτι μου με θύμωσε, κάτι που με συγκίνησε, άλλοτε κάτι που με εξέπληξε. Παρατηρώ τους ανθρώπους τις ώρες που σπαταλώ περιμένοντας σε κάποια ουρά, ας πούμε, ή στο μετρό. Φαντάζομαι από τη στάση τους ή τον τρόπο που κινούνται στο χώρο μια προσωπική τους ιστορία. Τότε βρίσκω τη δίοδο για να εκφράσω το συναίσθημα που κουβαλώ, μέσω ενός τύπου ανθρώπου, οδηγώντας τον σε μία κατάσταση που εγώ επινοώ. Ασφαλώς και κάποιες ιστορίες βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα που αξίζει να τα κρατήσουμε στη μνήμη μας, γιατί κάτι έχουν να μας διδάξουν.
6) Μας ετοιμάζετε κάτι νέο?
Αυτό τον καιρό γράφω ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Είχα την τύχη να φτάσουν στα χέρια μου επιστολές της οικογενείας μου από το τέλος του 19ου ως τα μέσα του 20ου αιώνα. Μέσα από τα γράμματα αυτά ψηλαφώ όχι μόνο την οικογενειακή ιστορία των προγόνων μου, αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας. Είναι ένα μυθιστόρημα που πατάει πάνω στην ιστορία και αναδεικνύει τους ανθρώπινους χαρακτήρες μέσα σε μια εποχή εξίσου δύσκολη με τη σημερινή. Ίσως μέσα από την αναβίωση εκείνης της εποχής να κατανοήσουμε πως η ιστορία κάνει κύκλους κι εμείς πρέπει να παίρνουμε από αυτή τα διδάγματα και τα δύναμη για να αντιμετωπίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία.
7) Ποιό πιστεύετε είναι το ‘μυστικό’ της επιτυχίας ενός βιβλίου?
Μυστικό δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν το ξέρω εγώ. Αν ήταν θέμα συνταγής, σίγουρα θα διέρρεε και όλοι θα γράφαμε κι από ένα best seller. Αυτό που πιστεύω εγώ ως επιτυχία, είναι να μιλήσει το βιβλίο στην καρδιά των αναγνωστών του, όσοι κι αν είναι αυτοί, να του μεταδώσει συναισθήματα, να τον κεντρίσει, να τον προβληματίσει ή απλά να τον διασκεδάσει. Με άλλα λόγια να επιτελέσει το σκοπό για τον οποίο γράφτηκε, με σεβασμό, συνέπεια και αλήθεια. Η εμπορική επιτυχία έρχεται δεύτερη. Αν είναι να συμβεί, είναι καλοδεχούμενη βέβαια, αλλά δεν είναι ο πρωτεύων στόχος. Νομίζω πως έτσι το βλέπουν και οι περισσότεροι συγγραφείς που γνωρίζω.
8) Τι εύχεστε στους αναγνώστες της Θεσσαλικής Press?
Να είναι υγιείς, να διατηρούν την αισιοδοξία τους και να έχουν γύρω τους αγαπημένα πρόσωπα που να τους δίνουν ενέργεια, δύναμη και επιθυμία να πάνε τη ζωή παρακάτω.
Σας ευχαριστούμε!